ध्येयापायी आयुष्याची कुणी “केली माती”
त्या मातीतून घडली कुठेतरी इवलीशी पणती II१II
परिस्थितीच्या घाण्यामध्ये कुणी रगडले गेले
त्यांच्या रक्त स्वेदाचे जाळाया इंधन झाले II२II
मेहनत करताना कुणाची आतडी पिळवटली
कष्टाचे ते तंतू लपेटून वात की हो वळली II३II
संकटांशी देता टक्कर पडले स्फुल्लिंग
दीप प्रज्वलनासाठी सारा जमलासे योग II४II
ज्यांचे त्यांनी केले, आता तू हो ज्योत दिव्याची
मूकपणे “ते” वाट पाहती इतिकर्तव्यतेची II५II
– सुरेश गोपाळ भागवत (०५/९/२०२४).
चालली गोडी पेढ्याची
कडसर झाली चव दुधाची
रुक्ष वाटते नवनीत अन
तीक्ष्ण भासते धार तुपाची II१II
क्षितीजाच्या रेषेखाली गडद केशरी सूर्य बुडाला कालौघाच्या तीरावरचा एक बावटा मागे पडला निर्गुण, निरव, निरंतर काळाचा हा प्रवाह वाहे उगम कुठे अन कुठे चालला हे ही कुणाला नच ठावे सरितेसम तो प्रवाह वाहे अमूर्त जल,…
एकदा एका माणसाला
कोड्याचा नाद लागला
साधे बोलायचे सोडून
कोड्यात बोलायला लागला II१II
चालली गोडी पेढ्याची
कडसर झाली चव दुधाची
रुक्ष वाटते नवनीत अन
तीक्ष्ण भासते धार तुपाची II१II